نام، لقب و کنیه بانوفاطمه زهرا(س)

فاطمه وصفی است از مصدر فطم؛ و فطم در لغت عرب به معنی بریدن، قطع کردن و جدا شدن آمده‌است. این صیغه که بر وزن فاعل معنی مفعولی می‌دهد، به معنی بریده و جدا شده‌است.

الخطیب البغدادی و ابن حجر الهیتمی در الصواعق المحرقة آورده‌اند: «خداوند او را فاطمه نامید چراکه خداوند او و دوستارانش را از آتش جهنم قطع کرده است.»همین‌طور دیلمی است که در سنن الأقوال والأفعال از أبی هریرة می‌آورد: «به درستی که فاطمه نامیده شد چراکه خداوند او و دوستدارانش را از آتش جهنم قطع کرده است.».اما محب الدین الطبری در ذخائر العقبی به جای دوستداران، فرزندانش را می‌آورد و می‌گوید: خداوند او و فرزندانش را از آتش جهنم قطع کرده است.